Nim niespłaconym długiem zajmie się komornik, sprawa trafia najpierw do sądu. Sąd po zbadaniu sprawy wydaje tytuł wykonawczy, który nakazuje dłużnikowi zapłatę określonej kwoty. W czasie postępowania sądowego dłużnik ma możliwość obrony swoich interesów. Po wydaniu tytułu wykonawczego przez sąd wierzyciel decyduje, czy skierować sprawę dalej do komornika. Jeśli tak, komornik uruchamia postępowanie egzekucyjne. W tym celu wierzyciel musi złożyć wniosek, w którym będą podane takie informacje jak dokładne dane dłużnika (w tym jego adres jeśli jest znany), kwota długu do ściągnięcia oraz sposoby egzekucji. We wniosku wierzyciel wskazuje komornikowi, co ma być objęte egzekucją. Warto podkreślić, że komornik w ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego nie bada zasadności długu – to jest zadaniem postępowania sądowego poprzedzającego egzekucję. Egzekucja komornicza polega na przymusowym zajęciu majątku dłużnika. Komornik po wszczęciu postępowania egzekucyjnego zawiadamia o tym dłużnika, informując m.in. o tym, na rzecz kogo ściągany jest dług oraz z jakiego tytułu i w jakiej kwocie. Zależnie od treści wniosku wierzyciela komornik może zająć takie składniki majątku jak nieruchomości i ruchomości, zarobki, prawa majątkowe, oszczędności zgromadzone w banku. Choć realizatorem postępowania egzekucyjnego jest komornik, to jednak dłużnik jest tu osobą kierującą. Komornik nigdy nie działa wbrew wnioskom wierzyciela.